Covid-19 sürecinde yaşam doyumu, algılanan stres, umutsuzluk, psikolojik sağlamlığın incelenmesi

Abstract

Çalışmanın amacı, Türkiye'de COVID-19 salgını sırasında yaşam doyumunun, umutsuzluğun, psikolojik dayanıklılığın ve algılanan stres düzeylerinin üniversite öğrencilerini nasıl etkilediğini araştırmaktır. Kesitsel nitelikteki bu çalışmanın toplam örneklemi 615 üniversite öğrencisinden oluşmaktadır; Çevrimiçi anket formuyla 410 kadın ve 205 erkek toplandı. Katılımcıların yaş ortalaması 21 olarak hesaplanmıştır. Veriler “Beck Umutsuzluk Ölçeği”, “Yaşam Memnuniyeti Ölçeği”, “Algılanan Stres Ölçeği” ve Yetişkinler İçin Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği” kullanılarak toplanmıştır. Verilerin analizi için ANOVA , Kruskal Wallis H Testi ve Bağımsız Örneklem T testi kullanıldı. Bulgular, kronik tıbbi rahatsızlığı olanların algılanan stres düzeyinin ve umutsuzluk düzeyinin daha yüksek olduğunu ortaya koydu. Sonuçlar ayrıca pandemi süreci boyunca kalabalık alanlardan uzak duran ve ortak kullanım alanlarına dokunmaktan rahatsızlık duyanların algılanan stres düzeylerinin daha yüksek olduğunu gösterdi. Sıklıkla kaygılı hissettiklerini belirtenlerin umutsuzluk ve algıladıkları stres düzeyleri geçmişe göre daha yüksek bulunmuştur. Eskisine göre daha fazla kaygılı hissetmediklerini belirten katılımcıların psikolojik dayanıklılık ve yaşam doyumu düzeyleri daha yüksek bulunmuştur. Araştırmada ayrıca, COVID-19 sürecinde akademik görevlerini tamamlamada sorun yaşadığını ifade eden katılımcıların algılanan stres ve umutsuzluk düzeylerinin diğerlerine göre daha yüksek olduğu sonucuna varıldı. Çalışmada Türkiye'deki üniversite öğrencileri arasında COVID-19'a bağlı kaygı, algılanan stres ve umutsuzluk düzeylerinin daha yüksek olduğu tespit edilmiştir.

In our study, it is seen that there are significant relationships between Beck hopelessness scale, burnout scale, marital life scale and quality of life scale and sub-dimension scores. Findings related to mediator analysis showed that hopelessness had a significant partial mediator role in the effect of burnout on marital life and quality of life. Demographic characteristics, gender, age, education, employment status, marital status, number of children, income status, fear of COVID-19, pregnancy processes and child-related conditions were examined. Marital life scale scores were higher in males than females. It is seen that university graduates have higher quality of life scale environmental sub-dimension scores than primary school graduates. While the burnout and hopelessness scale scores of those with higher income status were lower than those with lower income, marital life scale, quality of life scale environmental and psychological health sub-dimension scores were found to be higher. While married people had higher quality of life scale and marital life scale scores than singles, hopelessness scores were found to be lower. While it was observed that the marital life and quality of life scores of the parents whose child's nutrition process was affected during the COVID-19 process were lower, their hopelessness levels were higher.