Integrating artificial intelligence in interior design education: concept development

Abstract

This article aims to explore the integration of artificial intelligence (AI) as a design tool in interior design education. The research examines the students' interior design studio project outcomes over the usage of AI in creating conceptual images, and the implementation of the AI-created concept to the overall space. In the research, students' projects are divided into two groups of 5 according to sufficient or insufficient prompts for the "AI generated" conceptual images. Barnard's (1992) CAIDC (Consensual Assessment of Interior Design Creativity) scale was used for the assessment. Mann-Whitney U Test was conducted for the results. We understand that there is no significant difference between writing sufficient or insufficient prompts in the concept development phase of interior design projects according to the Barnard (1992)’s design merits. It has been confirmed that the main factor that influences this regard is the need for an appropriate "concept analysis" to adapt the concept generated with AI to the specified project spaces. The study concludes that AI tools, particularly in generating spatial concept images based on prompts, serve as aids rather than replacements for interior designers, highlighting the importance of designer interpretation and adaptation skills. Furthermore, it suggests the integration of AI into interior design education to equip students with essential 21st-century skills while emphasizing the need for future research to explore hybrid AI methodologies and the evolving role of AI in the profession.

Bu makale, iç mimarlık eğitiminde bir tasarım aracı olarak yapay zekanın (AI) entegrasyonunu keşfetmeyi amaçlamaktadır. Araştırma, öğrencilerin mekan tasarım stüdyosu proje çıktılarını, kavramsal görüntülerin oluşturulmasında yapay zeka kullanımı ve yapay zeka tarafından oluşturulan konseptin genel alana uygulanması üzerinden incelemektedir. Araştırmada, öğrencilerin projeleri "Yapay Zeka tarafından oluşturulan" kavramsal görseller için yeterli veya yetersiz istemlere göre beşer kişilik iki gruba ayrılmıştır. Değerlendirme için Barnard'ın (1992) CAIDC (Consensual Assessment of Interior Design Creativity) ölçeği kullanıldı. Sonuçlar için Mann-Whitney U Testi yapılmıştır. Barnard'ın (1992) tasarım değerlerine göre, iç mimari projelerinin konsept geliştirme aşamasında yeterli veya yetersiz bilgi istemi yazmak arasında önemli bir fark olmadığını anlıyoruz. Bu konuda etkili olan ana faktörün, yapay zeka ile oluşturulan konsepti belirlenen proje alanlarına uyarlamak için uygun bir "kavram analizi" ihtiyacı olduğu teyit edilmiştir. Çalışma, özellikle belirli ipuçlarına dayalı mekansal kavram resimleri oluşturmada AI araçlarının iç mimarların yerine geçmek yerine yardımcılar olarak hizmet ettiğini, tasarımcı yorumlama ve uyarlama becerilerinin önemini vurgulayarak sonuçlanmıştır. Ayrıca, iç mimarlık eğitimine AI'nin entegrasyonunu önererek öğrencilere temel 21. yüzyıl becerilerini kazandırma ihtiyacını vurgularken, gelecekteki araştırmaların hibrit AI metodolojilerini ve AI'nin meslekteki evrilen rolünü keşfetmesi gerektiğini öne sürmektedir.