Hemiparezili hastalarda giyilebilir mobil yürüme cihazı ve istasyonel yürüme cihazının fonksiyonel bağımsızlık, ruhsal durum, fonksiyonel kapasite ve yaşam kalitesi üzerine etkileri

Abstract

Bu çalışma, hemiparezili hastalarda giyilebilir mobil yürüme cihazı ve istasyonel yürüme cihazının fonksiyonel bağımsızlık, ruhsal durum, fonksiyonel kapasite ve yaşam kalitesi üzerine etkilerini incelemek amacıyla yapıldı. Çalışmaya, 32 birey dahil edildi ve randomize olarak iki gruba ayrıldı. Bireylerin fonksiyonel bağımsızlığı Fonksiyonel Bağımsızlık Ölçeği (FBÖ), fonksiyonelliği 30 Saniye Otur Kalk Testi (30SOKT) ile, ruhsal durumu Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) ile, fonksiyonel kapasitesi 6 Dakika Yürüme Testi (6DYT) ile, yaşam kalitesi Kısa Form 36 (KF36) ile değerlendirildi. Gruplara 8 hafta boyunca haftada 3 defa 60 dakika standart fizyoterapi uygulandı. Ek olarak bir gruba 30 dakika giyilebilir mobil yürüme robotu kullanılırken diğer gruba 30 dakika istasyonel yürüme robotu kullanıldı. 8 hafta sonunda değerlendirme parametreleri tekrarlandı. Çalışma sonuçları, fonksiyonel bağımsızlık seviyesinde artma, depresyon seviyesinde azalma, fonksiyonel kapasitede artma ve yaşam kalitesi skorlarında iyileşme olduğunu gösterdi (p<0.05). Gruplar arası istatistiksel olarak Kısa form 36 alt parametrelerinden; enerji/canlılık/vitalite, ruhsal sağlık, ağrı ve genel sağlık algısında, tedavi sonrası, giyilebilir yürüme cihazı ile yürüme eğitimi grubunun lehine anlamlı sonuç olduğu saptandı (p<0.05). Fonksiyonel bağımsızlık ölçeği, 30 saniye otur kalk testi, Beck depresyon ölçeği, 6 dakika yürüme testi ve kısa form 36 alt parametrelerinden; fiziksel fonksiyon, fiziksel rol güçlüğü, emosyonel rol güçlüğü, sosyal işlevsellik parametrelerinde ise grupların birbirine üstünlüğü gözlenmezken giyilebilir mobil yürüme cihazı grubunda daha anlamlı bir ilerleme gözlemlendi. (p>0.05). Sonuç olarak bu sistemler ile yapılan eğitimin birbirine belirgin üstünlüğü olmayıp iki yöntemin de hemiparezili bireylerdeki olumlu sonuçları açısından kullanılabileceği görüldü.

This study was conducted to examine the effects of wearable mobile walking device and stationary walking device on functional independence, mental state, functional capacity and quality of life in patients with hemiparesis. 32 individuals were included in the study and were randomly divided into two groups. Functional independence of individuals with Functional Independence Scale (FIM), functionality with 30 Second Sit and Stand Test (30SOCT), mental status with Beck Depression Scale (BDI), functional capacity with 6 Minutes Walk Test (6MWT), quality of life Short Form 36 (SF36) evaluated with. Standard physiotherapy was applied to the groups for 60 minutes, 3 times a week for 8 weeks. In addition, a wearable mobile walking robot was used for 30 minutes in one group, while a stationary walking robot was used for 30 minutes in the other group. Evaluation parameters were repeated after 8 weeks. Study results showed an increase in functional independence, a decrease in depression, an increase in functional capacity, and an improvement in quality of life scores (p<0.05). Statistically, among the 36 subparameters of the Short form; It was determined that there was a significant result in favor of the walking training group with a wearable walking device after the treatment in the perception of energy/vigor/vitality, mental health, pain and general health (p<0.05). Functional independence scale, 30 seconds sit and stand test, Beck depression scale, 6 minutes walking test and short form 36 sub-parameters; While no superiority was observed between the groups in physical function, physical role difficulty, emotional role difficulty, and social functionality parameters, a more significant improvement was observed in the wearable mobile walking device group. (p>0.05). As a result, it was seen that the education with these systems did not have a significant advantage over each other, and both methods could be used in terms of positive results in individuals with hemiparesis.