Silybum marianum aracılığıyla sentezlenen gümüş nanopartikülerinin morfolojisi ve Mcf-7 hücreleri üzerinde sitotoksisitesi : gün ışığı etkisi

Abstract

Gümüş nanopartiküllerin (AgNP’lerin) sentezinde ucuz, hızlı ve zengin fitokimyasal özellikleriyle bitkileri tercih eden yeşil kimya tekniğinin özellikle nanotıp alanında kullanımı konu alan çalışmalar her geçen gün artmaktadır. Fakat bu çalışmaların çoğunda Ag NP’lerin morfolojisini etkileyen gün ışığı göz ardı edilmektedir. Bilindiği üzere Ag NP’ler farklı enerjilerdeki radyasyonlarla da sentezlenebilmektedir. Bu çalışmada yeşil kimya ve radyasyon sentezi yöntemlerinin ayrım noktaları karşılaştırmalar verilerek sunulmaktadır. Yeşil kimya yöntemi için kapsülleyici ve indirgeyici ajan olarak sinerjik etkilerinden dolayı Silybum marianum (SM) tercih edilmiştir. Radyasyon sentezi için ise gün ışığı tercih edilmiştir. Ag NP’lerin oluşumu UV-Vis spektrofotometresi ve morfolojisi TEM ile belirlenmiştir. Sadece radyasyon ile (Ag NP*) ve sadece yeşil kimya ile sentezlenen Ag NP’lerinin (SM-Ag NP) boyutları sırasıyla 30 nm ± 10 nm ve 2 nm ± 1.25 nm şekildedir. Dahası gün ışığına maruz kalarak sentezlenen Ag NP’ler tuhaf şekilde hem radyasyon hem de yeşil sentez yöntemlerinin morfolojik ve sitotoksik özelliklerini gösteren iki farklı boyut dağılımı (30 nm ± 10 nm ve 2nm ± 1.25 nm) sergilerler. Bunun yanında Ag NP’lerin sulu çözeltilerinin MCF-7 hücre hatları üzerinde oluşturdukları MTT sitotoksisite sonuçları şaşırtıcı farklılıklar içerir. Radyasyona maruz kalan yeşil sentez sürecindeki Ag NP’lerin boyutları ve sitotoksik özellikleri dikkate değer ölçüde değiştiği gözlenmiştir. Bu yüzden deneysel sonuçlarımıza göre Ag’NP’lerin düzgün boyut dağılımlarına sahip olmaları amacıyla sistematik şekilde tekrarlanabilir radyasyondan izole deneysel süreçler öneriyoruz.