Mimari açıdan biyomimikrinin tasarım paradigması olarak değerlendirilmesi

Abstract

Dünyanın pek çok yerinde geliştirilmiş ve geliştirilmeye devam eden biyomimikri ile mimari tasarımlar bir problem üzerine veya bir çözüme dayalı olmak üzere iki şekilde uygulanmaktadır. Disiplinler arası iş birliği ile bir dayanışma gerektiren bu tasarım modelinde hedef doğayı örnek alarak işleyiş ve fonksiyonelliği ön planda tutarak mimari tasarımlarda çözüme ulaşmaktır. Bir tasarım paradigması olarak kullanılan biyomimikri, doğal dengeye ayak uyduran ve binalarda CO2 salınımının azalması, sağlığa olumlu etkileri, doğal havalandırma ile ek havalandırma sistem ve masraflarının ortadan kalkması, sonsuz güneş ışığı ile birlikte sınırsız elektrik üretimi, bu sayede tükenen enerji kaynaklarından olan fosil yakıtların kullanılmaması ve çevreye zararlı emisyonların salınmaması gibi ekolojik dengeye birçok katkı sağlamaktadır. Türkiye’de biyomimikri kavramı daha yeni gelişen bir kavramdır. Bu çalışmada Türkiye’de biyomimikrinin bir tasarım stratejisi olarak kullanılması ile birlikte bina tasarımlarının artması, mevcut mimarlık öğrencilerini bu yönde geliştirmek ve daha bilinçli bireyler olarak geleceğe yön verebilmeleri için uygulanmış ve proje aşamasında olan örnek projeler anlatılması amaçlanmaktadır.

Biomimicry which has been developed in many parts of the world, continues to apply as an experimental approach to design. Design process requires an interdisciplinary approach, including sustainability to solve both aesthetic and functional challenges. Biomimicry as a sustainable design paradigm, emphasis on natural ventilation while eliminating the cost and disadvantages of additional ventilation systems. Meanwhile, it could decrease the CO2 eruptions in buildings and generate unlimited electricity power using natural sunlight. The outcome leads to preserve fossil fuels as a secondary energy source while promoting the ecological balance to improve our living environment. This study explores the reasons behind the failure of biomimicry approach in Turkey's architectural design as well as the country's educational system. The findings could be used as a guideline for future studies that are looking to apply biomimicry as a sustainable approach to their design solution.